Karin schrijft op haar blog: de eerste dag kijken we bij het Milk Collection Centre (MCC) naar de melkontvangst. Het is een komen en gaan van chauffeurs, melkveehouders en trucks met melkbussen. Melkbussen worden geleegd, uit iedere bus een monster genomen en in hetzelfde rappe tempo weer op de trucks geplaatst. Bij ons wordt de melk gekoeld op het bedrijf en kan daardoor iedere 3 dagen opgehaald worden. Hier in Thailand zijn op de boerderijen geen faciliteiten voor koeling, dus de melk wordt na iedere melkbeurt meteen naar het MCC gebracht.
Boerderijbezoek
Daarna rijden we naar de eerste boerderij. In Thailand zijn trouwens zo’n 18.000 melkveehouders, dat is meer dan in Nederland! De boerderij die wij bezoeken is in eigendom van een jonge, ambitieuze boer, die vorig jaar een nationale Young Farmer Award gewonnen heeft. Zijn achtergrond ligt in marketing en dat is te zien aan bijvoorbeeld het mooie logo dat hij voor zijn bedrijf ontworpen heeft. Zijn plan is om ooit een winkel/café te openen bij het bedrijf waar je oa zuivelproducten kan nuttigen en kopen. Hij melkt zo'n 50 koeien met gemiddeld zo'n 17 kg/melk per dag. Niet slecht! Hij heeft uitbreidingsplannen voor het bedrijf en is momenteel bezig met de bouw van een visgraat melkstal.
We zien veel goede punten op het bedrijf, de koeien zien er best uit en zijn in goede conditie. Echter, zoals op veel Thaise bedrijven krijgen ze allemaal (ongeacht de productie) 10 kg krachtvoer per dag, verdeeld over twee porties tijdens het melken. Pens verzuring ligt op de loer! Er zijn dan ook maar weinig koeien aan het herkauwen en ook uit andere signalen kunnen we afleiden dat de grote hoeveelheden krachtvoer in één keer er waarschijnlijk voor zorgen dat de pens niet optimaal werkt. Bij het uitzeven van de mest blijken veel onverteerde delen over te blijven. Het jongvee lijkt fit en gezond, maar is aan de schrale kant. Ons advies is dan ook vooral gericht op het verbeteren van voeding. Ook qua melken blijkt er wel wat te verbeteren te zijn.
Training
Op deze twee onderwerpen richten we ons dan ook tijdens de training de volgende dag. Een groep van zo'n 25 lokale boeren en vooral boerinnen nemen deel. Ze stellen enorm veel vragen, dat is opvallend omdat Thaise mensen over het algemeen erg terughoudend zijn met het stellen van vragen.
Melkinzamelcentrum
Woensdagochtend bezoeken we een tweede Milk Collection Centre. Bij aankomst is er een file van trucks met melkbussen voor de innamepunten. Het inzamelcentrum heeft onder leiding van de bevlogen voorzitter de melkkwaliteit enorm verbeterd de afgelopen jaren. Melk van onvoldoende kwaliteit wordt geweigerd. Dat deze strategie het beste werkt blijkt wel uit hun resultaten, binnen korte tijd van gradatie D+ leverancier naar A leverancier van FrieslandCampina Thailand. De coöperatie is daarnaast aardig vooruitstrevend. Naast een winkel/supermarkt (waar de boeren alles op afbetaling kunnen kopen, uitgaven worden ingehouden van hun melkgeld), hebben ze een krachtvoerbedrijf en een mengvoerstation, waar TMR (totaal gemengd) rantsoenen voor leden van de coöperatie kunnen worden klaargemaakt. Het station is nog in experimentele fase, alleen de bestuursleden van de coöperatie maken er tot dusver gebruik van.
Kennis delen
Van het melkinzamelcentrum rijden we naar een melkveebedrijf. Een pittoresk gelegen bedrijf (tegen een heuvel aan) met een fanatieke en leergierige boerin die ons rond leidt. Wederom een mooi bedrijf, waar vooral de vruchtbaarheid van de koeien een verbeterpunt is. Dit zit met name in de tochtigheidswaarneming door de medewerkers. De koeien zijn gehuisvest in twee groepen, maar alle lactatie-stadia door elkaar. Ons advies is om de hoogproductieve koeien aan het begin van de lactatie apart te zetten, zodat deze beter gevoerd kunnen worden en de tochtigheid gerichter kan plaatsvinden. We richten de training, die plaatsvindt op deze boerderij, vooral op vruchtbaarheid, maar ook op melktechniek. Een grote groep (ca 30 boeren en ook weer veel boerinnen) nemen met veel enthousiasme deel.
Thaise gebruiken
Van de enorme behulpzaamheid kan ik nog veel leren. Als ik rondspeur naar bijvoorbeeld iets wat we voor de training nodig hebben of een flesje water komen van alle kanten mensen toeschieten die willen helpen. Als ik te lang in de zon sta, komen verschillende mensen met parasolletjes aanrennen, die bij voorkeur ook nog voor me vastgehouden worden. Heel lief en goedbedoeld allemaal, maar soms ook wel wat ongemakkelijk.
Die gekke Hollanders
Bij het voerstation dat we bezoeken, zien we dat het rantsoen dat momenteel wordt gemengd, bestaat uit o.a. gras, resten van mais (de korrel is hier al af voor humane consumptie), rijststro, bierbostel, tarwegistconcentraat, etc. Over de mais en het gras ligt halfbakken wat plastic heengetrokken, maar als je je hand erin steekt kookt het zowat, zo warm. Herman wil de Thai dus wel eens helpen inkuilen en enthousiast als ze zijn, moet dat dan maar meteen gebeuren. Zo gezegd zo gedaan, Herman ziet toe op het fatsoenlijk aanrijden van het de kuil met mais residu, ik ga met een paar mannen zandzakken vullen om de kuil straks goed af te kunnen dekken. We vragen om een flink stuk plastic om de kuil straks af te dekken.
Kuilplastic is blijkbaar niet aanwezig in rollen groter dan 3 meter. Inventief als de Thai zijn, plakken ze maar een paar stukken aan elkaar. Ik zie ze af en toe wel naar elkaar lachen en op hun voorhoofd tikken, die gekke Hollanders... Wij doen overigens hetzelfde als we zien hoe tien man zich verzameld heeft om kuilplastic aan elkaar te plakken, waarvan er maar twee effectief wat doen en de rest er een beetje omheen staat. Het eindresultaat is niet optimaal, maar met name de zijkanten zijn nu wel goed afgedekt. Herman legt uit dat aan de voorkant twee rijen zandzakken moeten, zodat ze bij het openen van de kuil steeds een rij kunnen verleggen. Echter als we de volgende dag langsrijden hebben ze er een nieuw stuk tegen aan gekuild en liggen er welgeteld acht zakjes zand op de voorkant, zodat er van een anaeroob milieu, wat nodig is voor conservering van ingekuilde mais, geen sprake is. Tsja, nog maar eens uitleggen...
Door Karin van der Toorn, vanuit Thailand. Volg haar blog: karinvandertoorn.waarbenjij.nu
