Het is alweer de laatste dag van de adviesreis. We beginnen met het voorbespreken van de workshop over de financiën van het project. Hoe gaan ze door zonder structurele steun van Agriterra? Jos en ik krijgen er geen goed antwoord op. In de workshop bespreken we wel op een goede manier hoe de boeren meer invloed kunnen krijgen. Er wordt een gedegen coöperatieve structuur opgezet. Ook het actieplan voor de komende maanden snijdt hout. Het is concreet en praktisch.
In de afscheidstoespraak bedankt de voorzitter van de boerenorganisatie ons uitgebreid en – heel slim - refereert hij aan de goede verstandhouding met de Nederlandse consultants, die is gegroeid, maar die nog beter kan worden als we elkaar vaker zouden zien…
Met andere woorden, ze willen graag een vervolgproject. Volgens mij is het beter als ze zelfstandig verder gaan. Ik zeg dan ook in mijn afscheidsspeech dat het project ‘mijn kindje' was, maar dat kinderen groeien en op eigen benen gaan staan. Ze snappen goed wat ik bedoel. Tijdens het afscheidsfeestje wordt me regelmatig gevraagd of ik ‘mijn kinderen niet wil vergeten’!
Morgen een lange reis naar huis: tijd om het rapport te schrijven en deze adviesreis af te ronden!
