We hebben altijd contact gehouden sinds die tijd. Hier en daar heb ik feedback gegeven op nieuwe plannen. Ruggespraak gehouden. En ik was altijd geïnteresseerd om iets met deze Unie te doen: de wijze waarop vee hier naar het slachthuis wordt getransporteerd is verschrikkelijk. Om vervolgens in dat slachthuis op onhygienische wijze tot karkas te worden verwerkt. Je wordt er spontaan vegetariër van. Om hier wat aan te doen, samen met de Unie, dat zou prachtig zijn! Vraag naar hoge kwaliteit vlees is er in Oeganda. En in de east African Community. Export naar Europa is onzin, en is dus helemaal niet nodig.
Augustus 2015: tijd voor een tweede assessment. Met hulp van VION en ABNAMRO Bank. Een mooi team, met een verschillende insteek.
Ik ben erg benieuwd naar de uitkomst, zeker gezien het feit dat NorgesVel, de Noorse ontwikkelingssamenwerkingstak ook nog steeds betrokken is. En daar zit ‘t ‘m nu juist. ‘De Noren’ hebben voor 2 jaar $950,000 gedoneerd. Wát een geld! Voor salarissen, training en bouw van een ‘holding ground’ voor vee. Dit zorgt mogelijk voor verbetering van UMPCU’s supply chain. Idee is om komende 4 jaar nog eens $1,100,000 te doneren om zo de commerciële tak van UMPCU financieel duurzaam te maken. En de Unie voor 50% self-sustainable.
Om met zoveel geld de Unie voor 50% self-sustainable te hebben vind ik niet goed genoeg. De supply chain is nog steeds zwak en wordt niet meegenomen in het Noorse plan. De Unie staat cooperatief gezien op losse schroeven. Veel extension werk is nodig om de basis van de Unie (de leden!) te versterken. Dit is iets waar Agriterra een grote rol in kan hebben.
Wat doen we: instappen of (nog) niet?
Taco Hoekstra
