Zondag 29 juni
We zijn vanochtend vroeg vertrokken. Om 07.40 uur vertrekt ons vliegtuig. Vanuit Schiphol vliegen we via Frankfurt en Djeddah (Saudi Arabië) richting Addis Abeba in Ethiopië. Vanaf Frankfurt zit het vliegtuig helemaal vol met allerhande nationaliteiten. Gedurende de vlucht ontwaart zich een heuse verkleedpartij. Mannen die in maatpak het vliegtuig zijn ingestapt, wurmen zich in het toilet en komen gekleed in witte ‘badlakens’ het toilet weer uit. Vlak voordat we het luchtruim van Saudi Arabië binnen vliegen, wordt ons verzocht alle alcoholische dranken en erotisch getinte literatuur op te bergen. Beide zijn hier ten strengste verboden. Nadat zo ongeveer iedereen is uitgestapt, vliegen we met 38 passagiers door naar Addis Abeba.
Op de luchthaven van Addis Abeba ontvangen we voor $20 een visum. Een hoop gewichtig gedoe, een boekje met carbonpapier, waarin met de hand onze gegevens genoteerd worden, nog een sticker en een stempel en we kunnen verder. In het hotel aangekomen krijgen we de sleutels van onze kamer en wordt ons verteld dat we 24 uur per dag in het restaurant terechtkunnen. Daar maken we dan ook maar meteen gebruik van. Even opfrissen, internetverbinding maken om het thuisfront te melden dat we veilig zijn aangekomen en dan nog snel een hapje eten. Ook hebben we nog even contact met Haylat, onze contactpersoon van Agriterra. Hij pikt ons morgenvroeg om 01.45 uur op bij het hotel. “Uhmm, 01.45 uur, is dat niet een beetje vroeg?” O ja, in Ethiopië hebben ze een uur tijdverschil met ons en begint de dag om 06.00 uur onze tijd met 00.00 uur. Hoezo verwarrend. Na nog een paar keer navragen, denken we te weten hoe laat Haylat er is en gaan we slapen. Vermoeiend, zo’n eerste reisdag.
Maandag 30 juni
Na een goede nacht en een heerlijk ontbijt komt Haylat ons rond 08.00 uur ophalen.
We maken kennis met elkaar en Haylat vertelt het een en ander over zijn werk voor Agriterra en het bedrijf Becho Waliso Famers Cooperative Union (BWFCU), waarvoor we onze opdracht gaan uitvoeren.
Na de kennismaking met Haylat vertrekken we met onze chauffeur Amare naar het kantoor van Target Consultants in Addis Abeba. Twee dames van Target Consultants hebben een presentatie voorbereid over Peach Tree-software en de implementatie van deze software bij BWFCU. Eén van beide dames, Aster, heeft de accountants van BWFCU begeleid bij deze implementatie en ondersteunt hen nog steeds. Tot en met september vorig jaar werd de hele administratie met de hand gedaan en werd door de overheid de jaarrekening opgesteld. Ze waren alle cijfers een paar maanden kwijt en beschikten daarna pas over correcte jaarcijfers. Sinds de implementatie van Peach Tree-software is dit aanzienlijk verbeterd en werken ze een stuk efficiënter. Als er maar de helft klopt van wat Aster ons vertelt, zijn we al blij verrast. Aandachtspunt is overigens nog wel dat de meest recente jaarrekening, boekjaar 2005 betreft. Omdat ze in Ethiopië de Juliaanse kalender hanteren, loopt de jaartelling bijna 8 jaar achter op onze, Gregoriaanse, jaartelling.
Na de bespreking bij Target Consultants vertrekken we richting Tulu Bolo. Een rit van ongeveer anderhalf uur. Onderweg stoppen we voor de lunch. Haylat en Amare vragen ons of we in zijn voor onze eerste Ethiopische maaltijd. En natuurlijk, we willen alles proberen. Op het menu staat injera met roasted meat. Injera is een beetje een zurige pannenkoek met daarop een hoop pittig gekruid vlees. En volgens Ethiopisch gebruik deel je je eten met elkaar en eet je met je handen. De general manager is vandaag niet aanwezig om ons te ontvangen, maar we kunnen alvast rondkijken en krijgen een rondleiding door de fabriek van plastic zakken en matten. Het is voor Nederlandse begrippen ondenkbaar, maar als we de fabriek betreden hangen er zo’n 40 à 50 mensen rond die helemaal niets doen. Er is op dat moment geen stroom en dus werken de machines niet en hangt iedereen wat rond. Het geeft ons de gelegenheid om rond te lopen en alles goed te bekijken. Aan het einde van de rondleiding lijkt het erop dat er weer stroom is en wordt het productieproces langzaam weer opgestart. De manager van de fabriek nodigt ons uit om morgen opnieuw te komen kijken om te zien hoe zijn fabriek in ‘full process’ draait.
Na nog wat handen geschud te hebben, vervolgen we onze weg naar onze verblijfplaats voor de komende week, de Negash Lodge. Deze lodge ligt ongeveer 15 minuten rijden van BWFCU. Verscholen in het groen liggen diverse Afrikaanse hutjes. Na 3 hutjes geïnspecteerd te hebben, valt de keuze van ons beiden op een soort bijenkorf met twee verdiepingen. Zowel beneden als boven een slaapkamer en beneden een gezamenlijke zitruimte en een badkamer. Alles ziet er netjes en schoon uit. We gaan terug naar de receptie om onze bagage richting hut te laten brengen. Op het terrein van de lodge bevinden zich ook een tweetal restaurants, een zwembad en een bar, maar het komt er niet van dit allemaal te bekijken. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel vallen, dus we moeten rennen om nog enigszins droog in onze hut te komen.
Na de maaltijd in het restaurant zoeken we snel de hut weer op. De reis van gisteren en alle indrukken van vandaag, zorgen ervoor dat we erg moe zijn. Lekker slapen, morgen gaat de opdracht echt beginnen.
