Nu het bakken goed gaat, is het belangrijk dat de chips ook verkocht wordt. We hebben verschillende verkoopstrategieën besproken. Een ervan is om de plaatsen waar toeristen komen te voorzien van chips. De tocht gaat vandaag dus naar het Verunga Mountain Lodge Hotel. Veel asfalt zien we niet vandaag: de Lodge ligt bij de Oegandese grens, de wegen zijn daar vrijwel niet verhard. Onderweg bezoeken we een boer. Hij bouwt een kas om miniknollen te telen voor de pootgoedvermeerdering. Een erg moderne manier van pootgoedvermeerdering. Leuke combinatie met de traditionele bouw. De vloer wordt door vrouwen aangebracht. Ook heeft hij gas van zijn koeienmest. Dit is een moderne boer! Hij vraagt mij advies over de aardappelteelt. We praten wat als boeren onder elkaar. Zoals overal omringen kinderen me omdat een "muzungu" wel bijzonder is in deze streek. De zak Hoeksche Chips wordt haast uit mijn handen getrokken. Binnen een paar seconden is hij leeg. De wegen worden slechter, maar de Toyota Hilux heeft er geen moeite mee. De weg slingert omhoog naar de Lodge, grote meren zijn in de diepte te zien. Helemaal aan de top arriveren we bij het meest luxe hotel hier in de buurt. 800 dollar voor een nacht, gelukkig is het inclusief ontbijt, anders zou het wel erg duur zijn. Ze hebben slechts 8 huisjes, maar die zijn wel altijd volgeboekt. Ik vraag de manager om de chips te verkopen, een hotel van deze standing moet toch wat te snacken hebben voor de gasten. We komen een prijs overeen, verkoopprijs 2,5 dollar per zakje, waarvan 1,5 dollar voor Imbaraga. Dat is wel wat beter dan de 37 cent waar het nu voor verkocht wordt in de lokale supermarkt. De Lodge zal niet veel zakjes verkopen, maar wel is duidelijk geworden dat er twee doelgroepen zijn met een heel verschillende prijs. Als er maar 10 zakjes per week verkocht worden, is dat 11 dollar meer dan de lokale prijs. Daar staan ruim 100 zakjes voor lokale prijs tegenover. Omdat we toch in de buurt zijn, rijden we door naar Oeganda. Bij de grensovergang maken we nog een paar zaken klant. Bij de laatste 5 potentiële klanten blijf ik in de auto zitten. Met veel enthousiasme worden ook die voorzien van chips. Ik hoop dat ze dit enthousiasme volhouden als ik morgen weer weg ben.
Dit was mijn laatste verslag, ik heb met veel plezier hier gewerkt. De Rwandese mensen zijn zonder uitzondering ontzettend aardig en behulpzaam. Onbegrijpelijk dat er zo weinig toeristen naar dit prachtige land komen.
