Vandaag hebben we de leiding over een workshop met de Vietnamese boeren en leden van de boerenorganisatie. Bij het eerste onderdeel, het bespreken van de rollen en verantwoordelijkheden van het toeristische bureau volgens de roundrobin methode, merken we hoe moeilijk het is om te communiceren met mensen uit een andere cultuur. De discussie gaat vooral over het verschil tussen een rol en een verantwoordelijkheid, terwijl het er ons om gaat om snel inzicht te krijgen in de mening van de deelnemers over het bureau.
Enfin… op naar het volgende bespreekpunt: de organisatiestructuur. Deze discussie gaat erg goed; wij houden vast aan de filosofie van Agriterra van het versterken van de boerencoöperatie. Dus vinden we dat de boeren een actieve rol moeten hebben in het beleid van het toeristische bureau. Dat is iets wat ze hier in Vietnam totaal niet kennen. De manager bepaalt, samen met de verschillende overheden. En de boeren wordt verteld wat ze het beste kunnen doen. Gelukkig worden we bijgevallen door een aantal medewerkers van de boerenorganisatie, de aanwezige boeren zelf houden hun mond. Als ik één van hen expliciet vraag om zijn mening zegt hij dat het moeilijk is in contact te komen met het management en de overheid.
Ik houd vol en kan me als buitenlander steeds kritisch opstellen. Jos geeft nog een voorbeeld van een coöperatieve structuur uit Nepal. Uiteindelijk komt er een algemeen akkoord op een adviesgroep bestaande uit boeren op hetzelfde niveau als het management. Hier ben ik echt blij mee want ik ben ervan overtuigd dat het bestrijden van armoede alleen succesvol kan zijn als je mensen leert om zelf een mening te vormen en invloed uit te laten oefenen.
Tevreden gaan we ’s avonds op pad met onze tolk; we eten in een klein Vietnamees tentje en genieten daarna van een ijsje bij de rivier. Omringd door kleine kinderen die continu "How are you?" vragen!
