Een smal weggetje leidt naar de boerderij van Vincentia. Als we de bocht omgaan, zien we de pootaardappelbewaarplaats al liggen. Het blijkt de grootste en meest moderne uit de omgeving van Musanze te zijn. Er zitten zelfs lichtplaten in het dak. Vincentia zelf is echter de grootste verrassing. Deze boerin is een zeer onafhankelijke vrouw, zo ben ik ze nog niet tegengekomen tijdens deze adviesreis in Rwanda. Ze heeft 1,5 ha grond in eigendom en huurt regelmatig grond bij. Ze teelt mais, bonen, consumptie-aardappelen en pootaardappelen. De problemen die andere boerinnen tegenkomen zijn haar onbekend. Ze loopt als een generaal op haar erf rond en houdt vrolijk alle zaken onder controle. Ze is bewust niet getrouwd en heeft geen kinderen. Dat verschaft haar de vrijheid om te doen wat ze wil. De opbrengsten van haar gewassen zijn goed. De grond is vruchtbaar en door het kopen van organische mest, houdt ze de kwaliteit van de grond op peil.
Als ik later nog een keer bij haar langs ga, is ze samen met haar medewerkers bezig met de aardappeloogst. Met de hand maken ze de grote bedden open en de hoeveelheid aardappelen die tevoorschijn komt is verbluffend. Ze heeft het vak duidelijk in de vingers èn ze heeft het geld om goed uitgangsmateriaal te kopen. Dat is hier vaak het probleem. De boeren hebben geen geld voor goed pootgoed en voor organische mest. De opbrengst blijft daardoor achter en het is moeilijk om deze vicieuze cirkel te doorbreken. Vincentia helpt haar buren door hen te vertellen hoe zij haar goede resultaten bereikt, maar het is voor hen toch moeilijk om haar te evenaren. Het pootgoed in de bewaring ziet er prima uit. Met haar volgende oogst zal het ook wel goedkomen!
